Solusyon sa Suliranin ng Street-Children

Lubhang lumalala ang problema na nakikita natin para sa ating mga kabataang kapus-palad, ang mga tinatawag na street children na tila bagà mga sukal ng lipunan sa paningin ng mga mapanuring mga mata ng ilang mga mamamayan.

Bakit nga ba ganito ang ating mga lansangan sa lungsod? Sino ba ang dapat sisihin na ng  dahil sa kanilang kakapusan ay dumarami ang tila dumi ng kalsada? Sabi ng iba ay ang gobyerno, ayon naman sa mga mapanuri ay mga tamad raw ang mga ito kaya nasadlak sa ganitong mga kalagayan.

Nakalulungkot na ang magkabilang panig (gobyerno at bayan) ay nagsisisihan sa halip na magtulungan upang lutasin ang ganitong agam-agam na pare-pareho naman tayong apektado.

Kung pagtutunan ng pansin ng pamahalaan at makiki-isa ang mga mamamayan, madali lamang ang solusyon sa usaping iyan.      Ngunit papaano?

Matatandaang kamakailan ay  lumabas sa mga pahayagan ang di-umano'y pagtatago ng DSWD sa mahigit isang daang mga kabataang tinatawag nating mga  palaboy ng lansangan.

Ito ay dahil sa pagbisita ng Papa at tila nais ng gobyerno na maging maganda ang mamamalas ng panauhin mula sa Vatican kapagka ito ay namasyal (tour) sa ating mga pangunahing siyudad. Napa-ulat na gumastos sila ng halos 4.8 milyong piso upang pagtakpan ang katotohanang galaw ng ating pamumuhay.

Simple ang kanilang  ginawa nilikom ang mga kabataan, dinala sa isang piniling lugar at doon ay pansamantalang binigyan ng magandang buhay: pinakain, nilinis at tila dinamitan. Ngunit matapos iyon, pagkatalikod ng ating bisita, balik na naman sa dating pamumuhay ang mga nabanggit, ang mga kabataang nasa isang kalagayang tila nilimot ng Maykapal.

Sa puntong ito, dito natin simulan ang balakin, ang ginawa nila ang magiging giya natin upang lutasin ang panlipunang suliranin hinggil sa street children. 

Kung susuriing mabuti ang pangyayari, madali lamang palang soslusyunan ang bagay na ito, Sapagka't kung nakapaglabas sila ng pondo para sa pansamantalang kaligayahan na dulot ng pagmamapuri sa dayuhan, Bakit hindi magawang ang pondong iyan (na mayroon naman) ay i-gugol para sa panghabang panahong kalutasan?

Nasa pamahalaan ang pagpapasya, nasa kaniya ang kakayahan, siya lamang ang makagagawa nito, isang simpleng paraan na kung lilimiin ay tiyak na makapagdudulot ng kaginhawahan sa ating lahat.

SIMPLE:

1. Maglaan ng sapat na pondo para makapagpatayo ng isang malawak at maginhawang  “village” sa karatig pook ng alinmang lungsod na sangkot, Isang “township” na nililibot ng matatag na bakod at mayroon lamang isang malaking tarangkahan (main gate).                                                                                                                                                                                   
2. Sa nasabing village na yaon doon bubuoin ang isang malusog na kumunidad, Maglalagay ng mga klinika, paaralan (hanggang vocational), at maayos na pabahay (sapat na tubig, ilaw,  kumunikasyong pang-aliwan “wifi” at centralized television). Ang sapat na pagkain ay sa isang ma-aliwas at malinis na mess-hall makakamtan at  naroroon din ang malalaking screen ng telebisyon upang sila ay hindi mahuli sa mga pambansang kaganapan at pa-abiso.                                                                                         
3. Kapag nakahanda na ang lahat, pwersahang dakpin (ipagpaumanhin ang terminong dakpin) ang bawa’t makikitang palabuy-laboy sa lansangan at dalhin sa nasabing “township” upang doon tamasahin ang biyayang sinasabi sa “bilang 2” na makapagpapabago sa kaniyang pananaw sa buhay.                                                               
4. Ang mga maninirahan doon ay nararapat magkaroon ng minsan kada ika-60 araw na asembleyo upang magkaroon ng palagiang orientasyon o seminar sa ganoon hindi mawawala sa kanilang ka-isipan ang maggandang layunin kung bakit sila naroroon.          
5. Maraming pakinabang (advantage) ang makukuha dito, partukular sa pamahalaan at malaking tulong din sa pagsugpo ng kriminalidad ang bagay na ito bukod pa sa makapagdudulot ng kagalakan sa mga mamamayan.  Anu-ano ang mga ito?

5a.)      Malilinis natin ng tuwiran ang lansangan, kung kaya mas gaganda ang imahe ng ating  bansa.

5b.)   Hindi na mangangailangang magkunwari kapag may dumating tayong panauhin sa pamamagitan ng napabalitang pagtatago sa ating mga sawing kabataan.

5c.)  Malulutas ang maraming usapin ng kriminalidad. Alam natin na halos ang mga kabataang nasa kalsada ay nagagamiit ng mga masasamang elemento upang palawigin at patatagin ang kanilang mga sindikato, kapagka nasa loob na ng pangangalaga sa nasabing “villlage” ang mga ito maka-iiwas na sila sa panganib na malulong sa kasamaan lalo’t higit ay sa masasamang bisyo.

5d.)     Maraming mga naglayas mula sa probinsya (sa personal nilang kadahilanan), Ang mga ito ay nagiging palaboy lalo’t hindi na niya makuhang bumalik sa pinanggalingan at ang iisa pa ay nasasadlak sa maling kakilala. Kung mapupunta sa nasabing “township” ang mga ganoon maka-iiwas sila sa kapahamakan at madali rin na matutunton ng mga kamag-anak kung siya ay hahanapin. Ngunit papaano kung kaya naglayas ay dahil sa pag-iwas sa kapahamakan gaya halimbawa ng:   pagmaltrato ng madrasto/a, abuso ng magulang, o tahasang pagtatago?  Iyan ang isa pang nasolusyunan, dahil siya ay nasa pangangalaga na ng nilikhang kumunidad, mayroong siyang kalayaan na mamili kung nais niyang bumalik sa pamillya o manatili sa bagong tahanan. Ang hindi lamang natin pinapayagan ay ang maging palaboy sila sa mga pampublikong lansangan, kung kaya nga sinisikap na bigyan sila ng ma-ayos at makatarungang pamumuhay.

5e.)   Magiging malusog ang ating bansa at lipunan dahil sila ay mabibigyan natin ng tamang edukasyon. Ang tamang edukasyon ang sagot upang limutin ang rebolusyon,  kung kaya malaking bahagi ng proyekto (kung gagawin) ang maibibigay nito para sa pambansang kapayapaan at kaunlaran.

6. Paano naman ang mga mapapaloob dito, hindi kaya sila makunsinti sa katamaran at umasa na lamang sa pamahalaan habang nasa village, Sapagka’t libre ang tahanan, paaralan, at pagamutan at marami pang iba?   Ang sagot ay hindi sila makukunsinti sa katamaran,  Sapagka’t ang lahat ay dadaan sa proseso ng tamang disipllina.

6a.)       Sila ay sasanayin upang maging mahuhusay at makatarungang mga boluntaryo.

6b.)    Base sa kakayahan maaari silang ipadala(assign) sa iba’t-ibang larangan gaya ng: pagtulong sa paglilinis ng mga lansangan, metropolitan, mga pampublikong terminal,  pampublikong pamilihan at iba pa. Natural dahil sila ay nagsisipag-aral, ay bibigyan sila ng makatarungang oras para sa pagganap ng tungkulin (hindi trabaho) kaya may dignidad ang kanilang gagawin sa pang-araw araw at taas noo nilang masasabi maging sa kanilang sarili na hindi sila pabigat sa lipunan.

6c.)    Kapag ang isang township-member ay nakatapos ng vocational course na nasa loob din ng village, siya nararapat na mabigyan ng matatag at marangal na trabaho base sa kaniyang natutunan at kapag mayroon na siyang sapat na ika-bubuhay maaari na siyang magpasya na umalis ng village upang mamuhay ng payapa ng na-aayon sa kaniyang kakayahan. 

6d.)    Kung sakali at ayaw niyang lumabas ng pamayanan dahil napamahal na sa kanya ito at kinasanayan na rin, obligado siyang magbayad ng karampatang upa para sa kaniyang inu-okupang pabahay at iba pang benepisyo na ka-ugnay dito,  sa ganoon ay magiging parehas ang pagtrato sa kumunidad, ang mga wala pang trabaho naman  ay patuloy na magiging mga boluntaryo at muli ma-uusal nilang “hindi sila pabigat sa liipunan”.

6e.)    Ang mga boluntaryo may nararapat ding magtamasa ng gantimpagal na sapat para sa kaniyang personal na kaaliwan.

Ito ang napaka-simpleng bagay na kung gagawin lamang ay magiging isang mabuting paraan upang masolusyunan ang suliranin patungkol sa street children.

Kung nakapagpalabas ng pondo (ang DSWD) para sa pansamantalang kaginhawahan upang gamitin lamang sa pagkukunwari, Bakit naman hindi  maaaring pondohan ang pangmatagalang progreso na magdudulot ng kaunlaran, kapayapaan at magandang larawan ng ating bayan?

Kung makakapagbigay ng mahigit na 70bilyong pisong pondo para sa BBL at nakapagbigay bilyong piso din  sa iba pang aktibidades ng pamahalaan gaya ng PDAF, DAF at iba pang pinagkaka-kitaan lamang ng iilang opisyal, makakaya rin na makalikha ng ganitong halaga para sa kapakanan ng mga street children at iba pang mga karaniwang mamamayang kapus-palad.

Nasa atin ang kakayahan, ang pamahalaan ay dapat mag-isip para sa kapakanan ng bayan, ang mamamayan ay nararapat naman na maki-isa “kung” may mga ganitong magagandang simulaing nais ipatupad.

Magsama-sama po tayo, Ibabalik natin ang dignidad ng ating bansa!

      Datuk (Sir) Felix M. Landicho Jr., KRSS

             “COMUNARCHISM”

MAY PAG-ASA PA ANG BANSANG PILIPINAS

Habang dumaraan ang mga araw, buwan at taon, patuloy nating namamalas ang paghina ng ating bansa. Tila hindi mapigilan ang daloy pababa ng ating ekonomiya, walang alinlangan na ka-alinsabay nito ay ang pagbaba ng moral at dignidad nating mga Pilipino.

Ang ating mga karatig bansa gaya ng Malaysia, China, Vietnam at iba pa ay halos buong layang nakapanduruhagi sa atin. Ang usapin ng Spratly at Sabah ay isang malinaw na larawan ng ating pagiging lampa sa larangan ng pagtatanggol sa sarili.

Kung wawariin ay para bagàng wala ng pag-asa na tayo ay maka-ahon dahil sa patuloy ang pagbulusok ng ating kahinaan.

Ngunit bakit?  Sino nga ba ang may sala?

Sa kalaunan ang  nasisisi natin ay ang pamahalaan dahil sa kapabayaan nito sa kaniyang mga nasasakupan at ang tila karuwaggan sa pakikihamok. 

Maaaring tama ang ating hinuha, subalit dapat din naman nating limiin na tayo rin naman na mga karaniwang mamamayan ay may bahagi sa pagka-dayukdok ng ating bansa.

Ano nga ba ang kulang sa  atin? Ano ang nararapat na sana'y maging bahagi natin upang sa ganoon ay magkakasama nating paandarin ang ating lipunan?

Isang bagay lamang ang ating magagawa at kung magkakaganoon tayo ay muling uunlad, muling dadakila, muling mababalik ang  mataas na rispeto sa atin ng ating mga karatig bansa.

Ang bagay na ito ang kulang sa atin, isang kaisipang napakadali subalit para bagàng nahihirapan tayong isagawa.   Oo!   Ang pagkaka-isa, ito ang kulang sa atin.

Kung magkaka-isa lamang tayo ng adhikain, kung magsasama-sama lamang tayo sa iisang layunin, madali para sa atin ang maging malakas, mas mabilis tayong makapagbabalangkas ng isang programa upang makabuo ng isang masaganang pamayanan, hindi mahirap ang makapili ng tamang pinuno na magiging gabay natin sa pambansang paglalakbay tungo sa tagumpay.

Tunghayan natin ang usapin ng Spratly at Sabah, Ang totoo kaya nating pangalagaan at kung ito’y kanila ng nasakop ay maaari natin pa itong bawiin.

Ngunit papaano?   Gaya ng natalakay na ang kailangan lamang ay ang pagkaka-isa, isang tunay na pagsasama-sama at pagsasagawa ng makatarungan at tiyak na sistema.  

Subalit magagawa lamang natin iyan kung masasagot ang mga itinatagong katanungan.

 “Ang una ay bakit nga ba may mga rebelde, bakit sila nari-rebelde?”

Simple lamang ang ugat ng pag-aaklas, ito ay ang gutom bunga ng kakulangan sa ika-bubuhay gayong batid natin na mayaman ang ating bansa, ang kakulanggan sa edukasyon at kawalan ng tamang pagkalingga (welfare)  mula sa ating mga namamahala.  

Ito ang nagiging dahilan kung kaya napipilitan ang isang ama ng tahanan na ma-akit sumama sa bundok.  Ito rin ang nagiging kasangkapan ng mga lupon na nais magsamantala at maghari sa bawat kanilang masasakop, nagagamit itong propaganda upang galitin ang mamamayan lalo na ang mga mag-aaral.

Ating arukin ang mga malalaking grupo ng mga rebelde o ang tawag sa sarili ay mga rebolusyunario, Ibigay natin ang isang tiyak at makabayang mungkahi.  Bakit hindi tayo magsama-sama, bakit kinakailangang ang kalabanin natin ay ang ating mismong “sariling” pamahalaan?

Ano ba ang dahilan ng rebelyon, hindi ba ang kahirapan? Ngunit kung wala ng paghihirap ano pa ang dahilan ng pagsalungat sa namumuno?   O hindi ba ang ang isa sa mga dahilan ng pag-aaklas ay nais ng iba na magsarili? 

Subalit kung mayroon ng masaganang kasarinlan sa loob ng isang nagkakaisang simulain, Sa nagkakaisang pamamahala na ina-ayunan ng mga mamayan dahil sa makatarungang pagtrato, Ano pa ang hahangarin, Ano pa ang dahilan upang mamuo ang mga kaguluhan?

May paraan, isang tamang awtonomia sa tumpak na panahon.  Subalit nararapat na magka-isa muna tayo na labanan ang ibang lahi at pagkatapos niyaon ay magbahagi tayo ng pamamahala sa loob ng nagkaka-isang kaisipan. Pamahalaang kahalintulad ng mga dating balangay na sinasaklawan ng mga makatarungang mga Datu at itinataguyod ng isang Raha o Sultan.

Maaari tayong maging malakas kung nagkaka-isa, Maaari nating bawiin ang Sabah at pagkatapos magsanggunian patungo sa isang makatarunang “Awtonomia” kasama ang Sulu sa ganoon bukod sa maibabalik natin ang makasaysayang pagkaka-kilanlan(historical identity) ay makalilikha pa tayo ng magkasanib(mutual) na pwersa para mas palakasin ang ating ekonomiya, partikular ang kalakalan. 

Kapag naibalik na natin ang ating kaunlaran, makapagtatamasa na tayo ng isang malusog na pamayanan at/o  nagkakaisang kumunidad.

Bakit hindi muna tayo magsanib bilang mga nagkaka-isang Pilipino,  ang pwersa ng ating mga “rebolusyunariong grupo” at ang ating lihitimong Sandatahan?  Isa ito sa paraan upang maipakita natin ang tunay na pagkaka-isa upang ipagtanggol ang pag-aari nating teritoyo sa Spratlies at iba pang mga isla.

Hindi pa huli, kung tayo’y magkaka-isa, kung aalisin ang pangsariling kasakiman, magtatagumpay tayo, mababawi natin ang ating mga lihitimong pag-aari, maipagtatanggol natin ang ating mga sakop ng walang takot at pag-aalinlangan. Kung magkaka gayon may katiyakang ang ang magiging bunga nito ay ang magandang kinabukasan ng ating bansa hanggang sa susunod na henerasyon.

Hindi natin sinasabi na magbaba sila (mga rebolusyunario) ng armas ngunit dapat itong gamitin sa pagtatanggol sa bayan laban sa mga mananakop. 

Ang sandata ay dapat i-umang sa mga dayuhan hindi sa mga kapatid.

Panahon na para magka-isa, panahon na para magsama-sama, panahon na para mag-isip patungkol sa kinabukasan ng ating mga susunod na saling-lahi.

Sama-sama tayo, ibabalik natin ang dignidad ng ating bansa!

Nasa pagkaka-isa ang tagumpay ng masa!

Datuk (Sir) Felix M. Landicho Jr., KRSS

           “COMUNARCHISM”

SIGNATURE CAMPAIGN AGAINST FRAUD

BUMABA NA ANG PRESYO SA PANDAIGDIGANG MERKADO, 

IBABA RIN ANG PPRESYO NG PANGUNAHING BILIHIN

March 1, 2015·  · Taken at Santa Pudenziana

Mga kababayan,

Nabatid natin na simula pa noong nakaraang Nobyembre, 2014 ay nagtuloy-tuloy hanggang sa ngayon ang pagbaba ng presyo ng petrolyo gaya ng: gasolina, gaas, krudo at iba pa sa pandaigdigang pamilihan, at tinatayang aabot sa pinakamababang US$50 ang kada-bariles.

Kasabay nito ay bumaba rin ang euro na sa ngayon ay aabot na lamang sa tinatayang €1 kontra sa peso P49/50 na sa biglang tingin ay napakaganda dahilan sa tila unti-unting uma-angat ang economia ng ating bansa sa sitwasyong ito ng palitan.

Subalit ang nakalulungkot, halos lahat ay nag-roll back maliban sa ating mga pangunahing bilihin. Mataas pa rin ang presyo ng asukal, gatas, kape, mantika, bigas, (pang)ulam at iba pang mga pangunahing pangangailangan sa araw-araw. Ang mga OFW ay naagtatanong na bakit ganito, Sa kabila ng pang-mundial na pagbaba ng bilihin ay nananatiling mataas pa rin ang presyo sa ating mga pamihihan?

Papaano ang kalagayan nating mga OFW? Bumababa ang palit ng ipinadadala na naka-aapekto sa budget ng kanilang mga pamilya sa Pilipinas sapagka't hindi nagbabago ang presyo ng kanilang mga pangunahing gugol.

Kaya ating usisain at alamin ang kadahilanan, "Hindi tayo tutol sa pagbaba ng palitan" sapagkat dito'y masasalamin na tayo ay umuunlad, Subalit dapat ma-ipadama ang katotohanan ng pag-unlad na ito, Nararapat na kasabay ng pagbaba ng dolyar/euro ay kasabay ding ibaba ang presyo ng mga bilihin.

Dahil dito ay nagsagawa tayo ng pandaig-digang pagpirma na nilahukan ng ibat-ibang grupo na aming ka-alyado sa ibat-ibang lugar (bansa) upang kondenahin ang hindi makatarungang pananatili ng mataas na bilihin sa kabila ng pagbaba ng petrolyo na siyang basehan ng merkado.

Ito po ay ngayong ika-1 ng Marzo 2015 araw ng linggo dito sa Basilica S. Prudenziana, Via Urbana ROMA ganap na ika-10:00 n.u. hanggangg ika-1:00 n.h. na sasabayan ng ibat-ibang lugar gaya ng nabanggit na.

Kasunod nito ay ang isang mahalagang dialogo/forum sa ganap na alas-2:00 n.h. hanggang alas-5:00 n.h. na nilahukan ng mga FilCom Leaders dito sa Roma, mga nasa Business sector gaya ng remmittance at/o cargo sa pamamagitan ng representante na kanilang ipinadala.

Ang layunin ng usapin ay upang makabuo ng isang kongkretong “Position Letter” na kukuhanin sa mga opinyon at suhestion ng mga magsisidalo.

Upang sa pamamagitan ng pag-indorso ng ilang mambabatas na may malasakit sa mga OFW ay ma-ipaabot natin sa kina-uukulan ang naturang kalatas kasama ng mga malilikom nating pirma mula sa iba’t-ibang lugar na makikilahok.

TaskForce – OFW International 
Sentro Pillipino “Socio Culttural” 
Federation of Women in Italy

1st March, 2015 – Rome Italy

************************************************************************************************

“” POSITION LETTER “”

Sa kina-uukulan,

Bunga ng sanggunian na naganap noong ika-1 ng Marso sa harap ng Embahada ng Pilipinas Via Medaglie d’Oro, 114 Roma, Ay nakalikom kami ng iba’t-ibang saloobin ng mga nagsidalo. 

Base sa kanilang mga opinyon at suhestion minabuti namin na isaad ang hinaing na nais ng mga OFW hinggil sa usapin.

Na; hinihikayat namin ang pamahalaan na makipagbantay sa mga daloy ng presyo ng ating bilihin kaugnay ng kalakaran at aktwal na kaganapan sa pandaigdigang merkado.

Na; hinihimok namin na magkaroon ng isang susubaybay sa presyo (price control) upang i-ugnay sa pambansang pamamalakad hinggil sa sahod ng mga manggagawa.

Na; hinihiling namin na bigyang pansin ang hinaing na ito upang kahit kaunti ay mabigyang pagpapahalaga ang pagtawag sa amin ng “Bagong Bayani” na siyang higit na apektado sa mga kaganapan.

Ang mga ito ay inilalapit namin sa pamahalaan ng bansang Pilipinas upang aming madama ang sinasabing paglakas ng Piso na mababanaag kapagka ang Pisong iyan ay may nabibiling mga pangunahing pangangailangan, at na harinawa ay mapagtuunan ng pagpapahalaga ang aming mga karaingan!

TaskForce – OFW Int’l.

 https://www.facebook.com/media/set/?set=a.932856310072349.1073741857.485795978111720&type=3

FORUM (Peoples Agora)

Ang forum na ito ay bukas sa lahat. 

Dito natin malayang pag-uusapan ang mga bagay na may kinalaman sa kalagayang pam-pulitika, ekonomiya, at kalagayang sibil ng ating bansa.

Ito rin ay ina-asahang magiging daluyan ng komunikasyon at pagbibigay ng mungkahi upang lalo maging matibay ang ating kalagayan bilang mga Pilipino. 

Sa pamamagitan ng talakayan maaari nating paunlarin ang mga kinakaharap na pamumuhay ng mga OFW sa buong mundo. 

Makalilikha tayo ng isang kongkretong balangkas upang maging panatag at maunlad ang ating kalagayan sa pamamagitan ng maginoong paguusap. 

Ina-asahang ang lahat ng naririto ay magbibigay ng kanilang ina-akalang saloobin upang mapagkunan ng pinagsama-samang ideya. 

Ito rin ay magiging isang bahagi ng ating paglilikod bayan! 

Paki-click lamang ang forum para sa magandang daloy ng talakayan.

TaskForce - OFW Int'l.