SONA ng Pres. Benigno S.C. Aquino 3rd 2015

Muli kong binalikan ang nakaraang SONA (State of the Nation Address) ng Pangulong Benigno S.  Aquino III.

Paulit-ulit kong inarok ang damdaming kanyang iniuukol sa mga mamamayan sa pamamagitan ng kanyang talumpati. 

Mapapansing marami siyang puna sa mga nagdaang adminstrayon, bagama't mayroon din naman mgagandang pananalita lalo pa at patungkol sa sinasabi niyang mga nagawa at sa kaunlarang kaniyang tinalakay.  

Bilang Presidente ay nauunawaan natin ang kaniyang kalagayan, hindi biro ang mamahala sa isang bansa. 

Subalit sa sulok ng kaniyang pagpapahayag hinahap ko ang mga kataga patungkol sa mahigit na pitong milyong OFW na kanilang binigyan ng kategoriya bilang mga bagong bayani ng bansa sa makabagong panahon. 

Subalit wala akong nahagilap, kahit isang lunggati ng pagbati ay hindi kinakitaan ang okasyong yaon. 

Hindi na natin hinahangad ang mapasalamatan, subalit marahil naman kahit papaano ay dapat mabigyan ang kaunting pag-alala hindi na ang pagiging bayani na sila rin lamang naman ang umimbento kundi bilang mga Pilipino na namumuhay ng malayo sa lupang kaniyang sinilangan. 

Subalit wala, Wala akong narinig at sa aking pagbabalik tanaw ay wala rin akong nabasa. 

Napakasakit sapagka't batid natin ang mga kapahamakang bunga ng halos kapabayaan ng mga nanunungkulan sa ating pamahalaan ang kinasasadlakan ng maraming OFWs sa bawa't panig ng mundo.

Maraming mga mali at masasaklap na  pagtrato na kung magka-minsan ay ang atin mismong mga pasuguan (embahada o konsulado) na itinalaga ang siyang nagunguna sa pagduhagi sa ating mga  kapuwa Pilipino. 

Hindi ko mapigil ang pagpatak ng aking luha sa tuwing ma-alala na sa kabila ng kinasadlakang ito ng marami nating mga kababayan dulot ng kanilang kapabayaan, ay hindi man lamang nabanggit sa kaniyang palatuntunan at sabihin man baga kahit pakunwari na "kumusta na kayo"? 

Bakit ganoon? Ito ang aking katanungan. 

Wala bagang bahagi ang mga OFW sa ating lipunan.

Sila baga ay mga anak na pinabayaan bagaman at hindi naman mga lumayog na alibughà? 

Nakalulungkot papa-alis na siya, iiwan na ang tungkuling kaniyang tinamasa sa pamamagitan ng mga mabulaklak na pangako.

Nasaan?

Nasaan na ang bunga ng mga katagang "kayo ang Boss ko"?  

Nasaan ang sinumpaang ipagtatanggol ang bayan ng na-aayon sa Saligang Batas? 

Nasaan ang tunay na pagkalinga sa mga OFW na nakikipamayan sa ibang lahi dahilan sa halos walang puwang ang magkaroon ng ma-ayos na pamumuhay at ika-bubuhay  sa sariling bansa?

  

Ginoong Presidente nakalulungkot isipin na kaming mga OFW na kahit sa hindi sinasadyang paraan ay malaki ang ambag sa ating bayan.

Kami na sinasabi ninyo sa pamamagitan ng mapang-akit na katagang "mga bagong bayani".

Kami na mga lihitimong mga Pilipino.

Kami ay iyong pinababayaan o kundi man ay talagang kinalimutan!

Senior OFW (Overseas Filipino Worldwide)

Sa nakalipas na mga panahon ang mga Senior OFWs ay nagkaroon ng malaking bahagi sa ating lipunan, at sila ay naging tunay na ka-akibat sa pasanin ng ating bayan. 

Matapos na mapakinabangan ang kanilang ambag ay nararapat na atin itong tugunan at bigyan sila ng sapat na pagkalinga. 

Sila higit kaninoman ang nangangailangan ng ating gabay at pagmamalasakit. 

Kaya bilang katuwang na magtataguyod ng pamayanan ay nais kong isulong ang mga bagay na makapagbibigay sa kanila ng tunay na pagtangkilik. 

Gagawin natin at ipagbibiyaya sa kanila ang mga nararapat na welfare at interes upang pangalagaan ang kanilang kalusugan. 

Ang Senior OFWs ay minsan nating nakatuwang, ngayon ang tamang panahon upang sila'y alalahanin at agapayan! 

Tayo man ay darating sa kalagayang kanila ngayong kinaroroonan.

Hanap-buhay, edukasyon at kalusugan ang pangunahing kailangan ng bayan.

Ang isang pamayanang napabayaan at tila nilimot ng kaniyang pamahalaan ay nagkakaroon ng damdaming mag-aklas laban sa kanyang pamunuan, sapagka't sa kaniyang puso ay sumisibol ang damdamin ng ka-apihan. 

Ito naman ang kinakasangkapan ng mga mapagsamantala upang sila'y linlangin at gamitin sa pansariling paghahangad. Ang ay mithiing agawin ang pamumuno  upang ipataw ang sistemang kanilang binalangkas upang pamatnugutan ang kanilang pamantayan ng paghahari. 

Ang bayang sakbibi ng panghahamak ay madaling marahuyo sa pangakong kalayaan. Bagama't ang kalayaan ito ay tinatamasa na ngunit nalalambungan naman ng pagsasamantala kung kaya ina-akalang  ito'y hindi pa nakakamit. 

Sa kalagayang ito, nararapat na mag-isip ang mga tunay na may malasakit. Kailangang kumilos upang iligtas ang bansang hilahil sa pandarayukdok ng magkabilang panig na ang nais ay ilubog sa pagka-alipin ang kanilang mga kapatid na ang tanging nalalaman lamang ay ang mamuhay ng payak sa piling ng kanilang mga mahal sa buhay. 

Ang sitwasyong ito ang nagtulak upang aking paka-limiin ang pagdamay sa mga nagdaralita dahilan sa ang tapat na pagtulong at pagmamalsakit ang isa sa pinakamabuting paraan upang masubhan ang apoy ng hinanakit sa puso ng isang simpleng kumunidad na nakararanas ng kapabayaan. 

Hanap-buhay, Edukasyon at Kalusugan, Ito ang pangunahing dapat bigyang pansin ng mga kina-uukulan upang ang taong-bayan ay huwag ma-akit na suwagin ang gobyernong siya rin ang pangunahing kabilang dahilan sa ito ay kaniyang pag-aari. 

Sa kaunting kakayahan, Sa kalagayan kong walang katungkulan ay sinisikap kong ipa-abot sa maliliit na kababayan ang aking nakakayanan upang sa ganoon kahit man lamang sa pamamagitan ng aking munting pagkatao ay madama nila na mayroon palang naka-uunawa sa kanilang kalagayan, Na hindi pala naman nakalihis ang landas ng kanilang pamumuhay sa halip ay ka-agapay pa rin at kabilang sa isang katawang pambansa na tumatahak sa bulaos patungo sa isang masaganang liwasan. 

Hindi pa huli, Sama-sama tayo, Ibabalik natin ang dignidad ng ating bansa!

One of my ka-Barangay ask me an squeamish question

Q. KUNG,  Ikaw ang nasa katayuan ng Mayor sa ngayon,  at dumating ang ganito na pagkakataon na nagpapahayag sila(foreign company) ng pag mimina sa lupain ng Lobo,  Ikaw ang Mayor, at nagtitiwala sa iyo ang mga mamamayan ng Lobo na harangin upang hindi matuloy ang pagmimina na iyan,  Ikaw ang AMA,  ITUTULOY MO PA DIN BA GAYONG NAKITA MO ANG IYONG MAMAMAYAN  NA NAGKAKAISA PARA HINDI MATULOY ANG PAG MIMINA?    Ano ang gagawin mo?




A. Simple, gaya ng sabi nga niya(current Mayor) na tayo ay nasa demokratikong bansa, Dapat ang masunod ay ang mas nakararami, Kaya bilang Mayor, Hindi mahirap para sa akin ang mag-conduct ng isang plebisito para papag-desisyunin ang bayan! Kaya iyan dahil may pera naman ang munisipyo na gugugulin, Ganun pa man, Dapat ding balanse bilang ama, Ilatag ang propaganda ng anti at gayon din ang pro, Dapat malaman ng lahat ng mamamayan kung ano ang mabuti at masamang dulot ng pagmimina, Bayan ang magpapasya hindi ako!  --  (if)I'm the Mayor!